Doğum Günü

"Senelerce, senelerce evveldi..." diye başlayacağım o meşhur şiirinde olduğu gibi E.A.Poe' nun...

İlk çocuğum 23 aylık, bir kardeşi dünyaya geliyor, Senâ... Oğlum ve büyük kızımın yaş araları bu kadar yakın...

22 yıl önce onun doğduğu zamanki duygularım, mutluluğum, gözlerimin önünde beliriveriyor.
Bir kızım olsun istiyorum, bebek beklerken...Kollarımda tutarken huzurluyum 2.Aralık.86, sabaha karşı...
...

Genç, tecrübesiz ve yalnız bir anne... Benim dahi durduramadığım kadar çok ağlayan, sancılı çocuklar...Uykusuz geceler...
İlk, sürekli yardımcıyla tanışmamız bu tarihe denk düşer.Arkadaşlarım o dönemimi çok net hatırlarlar, konu açıldığında söyleşip, güleriz. : )

Başına gelmeyen bilmez. İlk çocuğumda, kitaptan çocuk yetiştirmeyi planlıyorum. Nereden bilebilirim ki o zamanlar her çocuğun ayrı bir kitap, ayrı bir âlem olduğunu?
Kesinlikle sallamadan büyüteceğim, öyle yazıyor ya kitapta.. : )

Sonra, aralıksız 4 yılım çocuk sallamakla geçiyor, şimdi gülerek anmama rağmen... : )Acaba.. derdim, kesintisiz uyuduğum bir gecem daha olacak mı?

Olağanüstü haldeyiz sürekli, değil evden çıkmak, odadan çıkmak bile mümkün değil çoğu zaman...İşim var, evden çıkmam gerekiyor.
Yardımcı hanıma birkaç patates soyup, doğramasını söylüyor ve bunu ben evden çıkmadan hazırlamasını istiyorum. Ağırdan alıyor, ses çıkarmıyorum. Her ihtimâle karşı da telefon numaramı veriyorum çıkarken...

40 dakika kadar sonra telefonda o, şöyle diyor:'Kollarım koptu, ayaklarım ağrıdı, yine de durduramıyorum!...'

Eve dönüyorum.Bakıyorum birkaç patates hazırlanmış, yemek yapacağım ya, içine katmak için...

-İyi.. diyorum, yapabilmişsin.
-Akşama kadar bir çuval patates soyarım demiştim ama.. diyor. Birkaç taneyi zor soydum....
...

Senâ 'konuşma tarzı yaşının çok üzerinde' olarak nitelendirdiği bir çocuktu ana sınıfı öğretmeninin...18 aylıkken kelimeleri benim kadar net ve doğru telâffuz edebiliyor ve çok düzgün cümleler kurarak konuşuyordu.
İstanbul' a geldiğimde bir arkadaşıma bırakmıştım birkaç saatliğine.. Henüz 2.5 yaş civarı..Arkadaşın kardeşinde krem görüyor ve:
-Ben biliyorum bunu, diyor. Biraz uzunca, o yaş için söylenmesi zor bir ismi var kremin..
-Adı ne peki? diyor arkadaşımın kardeşi.
Cevap kusursuz:
-Siraseptin!... (Cire Aceptine)

Stajyer avukat şimdi, dünün elbiseler dikip süslediğim küçük kızı... Ne dersiniz, kendine uygun mesleği bulmuştur inşallah... : ))

Yarın (bugün diyebilirim artık), hamurişi ve tatlılardan el- etek çekmeme rağmen yine de pasta hazırlamayı düşünüyorum. Şöyle meyveli- jöleli...
Bilgisayara vakit ayıramayabilirim.

Ziyaretime geldiği halde iade-i ziyaret yapamadığım arkadaşların hoşgörüsünü dilerim.Bilgisayarımda rahat çalışamıyorum. Resim yüklerken, kimi sayfalara girdiğimde vs kapanıveriyor. Yeniden başlatmak zorunda kalıyorum.Kimi zaman da zihnim yorgun oluyor ancak okuyabiliyorum, elim yazmaya varmıyor.

Alıntı yayınlamaktan ziyade alıntılarla yaşadıklarımı ve düşüncelerimi harmanlamayı severim meselâ, ben...Epeydir, hazırda olan yazıları bilgisayara aktarmak bile zor geliyor.Sâkin davranıyorum o zaman, demek ki zamanı henüz gelmemiş.. diyerek...

Bir şey daha var arkadaşlar, SeyyAh adlı blogcu arkadaşımız için bu hafta önemli bir hafta...Dönem dönem hepimizin daha bir yoğun ihtiyacımız olur desteğe...Ne kadar da kıymetlidir o sırada uzatılan bir el, sarfedilen bir tek güzel söz...İnşallah eskisinden de daha iyi aramıza dönmesi için dua edebilir miyiz o ve eşi Fatma hanım' a bu süreçte?Kalp piliyle ilgili bir ayarlama yapılacaktı.İçten dualarım onlar için ve tüm dua bekleyen kardeşlerimiz için de aynı zamanda...

Sevgilerle, sağlık esenlikle kalalım, hepimiz...
Hayat