8 Temmuz 2008 Salı

Kısaca...




Tümünü yazmam çok uzun sürer son iki günün yoğun duygusal anlarının...Yazacağımı ümidederim, unutmak istemiyorum, çok duygulandım.Zâten, 'denizde kum, bende duygu..' desem abartılı olur mu acaba? : )
Dünü yazmak iki saatimi alır, kısmetse sonraya bırakayım. Bugün, hocamı aradım önce. Umreden bu sabaha karşı geldiler. Çok yakın bir arkadaşımın, (dostum) : ) ,hb olarak mesaj yazar bana; büyükbabası, hocamın hocası imiş. Söylemişti geleceğini.. Aradım bu sabah, dayanamadım.Hocam, İstanbul' da olduğumu sanıyor. Aybaşı, geleceğim inş. , görüşürüz, dedi. Buraya kadar geleyim ve sizi göremeyeyim. Zâten, umrede yanınızda olamamakla öksüz hissettim kendimi.. dedim.
Burada mısın?
Evet..Ne zaman müsaitsiniz?
Burada isen, her zaman gelebilirsin... cevabı gelince, dünyalar benim oldu.
Çok ağladım, sevinç ve heyecandan olsa da bu yaşlar...
Sizin yanınızda diyorum, konuşuyor, konuşuyorum.Oysa ki, susup, sizi dinlemeliyim...
Olsun, konuş diyor, o da Allah c.c. tandır.
Zemzem ve hurma.. kısmette varmış demek..
En önemlisi dualar...Şükürler olsun..Şükürler olsun...
Oradan, bir dosta tel açıyorum.İşlerim var ve dâvetliyim ayrıca da..Arabada oturup konuşuyoruz. Nasıl duygulanmış..ben de öyle..Gitmeyeceksin değil mi, diyor.Gitme ne olur.Benim dost saydığım iki üç kişi vardır, biri de sensin. Çok arıyorum, çok hissediyorum yokluğunu..Gitmeyeceğini söyle. ?? Soran bir ifade var sesinde.
Yayladaki evini yaptırıyormuş.Gidip geliyor şehre. Nerdesin, anahtarını bırakayım evimin, diyor.
Evdeyim diyorum, küçük kızım buradaydı onbeş gündür, birlikteyiz.
Kaç arkadaşım var biliyor musunuz, evim senindir, hiç çekinme, ne zaman istersen... diyen.
Şükürler olsun nasibedene ki, sevgi tohumları çiçek çiçek çevremde.Nasıl duygulanmayayım.
Eşim ve çocuklarım hep kıskanmışlardır arkadaşlarımı. : )
Şimdi, küçük kızım, bire-bir şahit oluyor çevremdeki sevgi halkasına..Şükürler sonsuz...
Kayınpederim aradı.Eşim iş dolayısıyla İstanbul da. Onlara söylememiş geldiğimi.Ailede sevilirim.
Türkü sözleriyle hitabediyor:
' Yârim İstanbul' u mesken mi tuttun,
Gördün güzelleri beni unuttun,
Sılaya dönmeye yemin mi ettin?..'
derken, buradayım baba, bir işim dolayısıyla geldim, yanınıza geleceğim inşallah, duanızda unutmayın.. diyorum.Köyde güzel bir ev yaptırdılar, oradalar şimdi.
Bugün bizim evi alan arkadaş- dostuma dâvetliyim.24 yıl oldu tanışalı...
Yan komşum da çok yakın arkadaşımdı. Akşama erken gelebilirsem yakalarım sizi diyor.Fabrikaları var, yurt dışında yetişmiş, çok yönlü bir arkadaş.İş çıkışı gelecek o da.Yurt dışından misafirleri vardı işle ilgili.
Ayrıntılar sonra kısmetse...Öyle çok şey var ki...
Sevgiyle
Hayat
Not: Resimler kameramdan, geçen yıl çekilmiş, kimisi doğum günümde bir yaylada..
Seveceksiniz, inanıyorum ki...

Hiç yorum yok: